Czas przedświąteczny to tradycyjne przygotowania kulinarne i porządki domowe. Czas poświąteczny to rozpaczliwa próba zrzucenia nagromadzonych przy suto zastawionym stole kilogramów. Szycie nie jest zapewne najbardziej popularną fit-aktywnością, ale aktywnością jako taką, na pewno. Kolejny wzór o Elizabeth Hartman wleciał na warsztat, pocięte zostały koszule, które pozostały z niedźwiadkowego patchworku. Jako tła posłużyły odcienie zieleni i czerwieni, które całkiem fajnie skomponowały się z umaszczeniem reniferów (bądź łosi – sama nie wiem).
Na spodniej stronie quiltu pojawiły sią tym razem geometryczne nawiązania do frontu. Tym razem z efektem cienia „shadow box”

Po miesiącach ubierania Barbary i szyciu spódniczek pettiskirt dla moich uroczych klientek przychodzi czas na odmianę. Regularnie. Drzemiąca potrzeba odmiany bierze górę i w ruch idą bawełniane kawałki. Tym razem wyjątkowe, bo przywiezione prosto z USA – najlepszej jakości patchworkowa bawełna. Co w niej wyjątkowego? Ano, jest bardzo gęsto tkana, powstaje z przędzy o wyjątkowej gładkości (prawie jak bawełna satynowana). Jest bardzo stabilna, niekapryśna – po prostu szyje się bajecznie, Jest też dość kosztowna, więc każdy skrawek wycinam pieczołowicie, a każdą resztkę zostawiam na później (na pewno się przyda przy kolejnym projekcie).
Wykorzystałam wzór mojej ulubionej projektantki – Elizabeth Hartman, kolejny już w mojej kolekcji. Plecki narzuty powstały z tańszego odpowiednika – polskiego płótna bawełnianego.
Pikowałam z tzw. wolnej ręki – przesuwając pledem pod igłą maszyny. Wybrałam wzór nawiązujący do ptasich piór.