Zaplanowany na weekend majowy wyjazd nad morze stał się pretekstem do sfotografowania stroju Wikinga, o którym pisałam już wcześniej w tym poście. Miałam wyraźnie nakreśloną koncepcję jak ma wyglądać efekt tej sekcji: Jakub na plaży wpatrujący się w nadpływające statki. Znalazłam zdjęcie w banku zdjęć, które miało posłużyć do fotomontażu. Pozostało czekać czy pogoda będzie łaskawa.
Ostateczne zdjęcie złożyłam z trzech poniższych
I efekt oto taki.
I jeszcze ze dwa bonusy
„Czasami człowiek musi. Inaczej się udusi”. Okres przedświąteczny przyprawiał o solidny ból głowy od nadmiaru kiecek. A że należę do osób, które sernik lubią przegryźć surową polską, czas pomiędzy świętami a Nowym Rokiem zamierzałam potraktować jako swoistą odtrutkę na zwiewne falbany, szyfony, kokardki, piórka i tiule.
Inspiracją stały się kozaczki kupione dla Basi. Kupione „na zaś”, bo w rozmiarze 31. Idealne za to dla Kuby!!! I tak się zaczęło. Kilka dni pracy po kilka godzin i tak oto kolejno powstawały:
